Centra i kanaly eneregtyczne

Czakra lub czakram - z sanskrytu oznacza „koło”, „dysk”. Czakry są centrami energetycznymi, zlokalizowanymi w ciele eterycznym i służącymi do bezpośredniego pobierania, przetwarzania i rozprowadzania energii życiowej po całym organizmie. Ponadto wypromieniowują one energię życiową w otoczenie. Ich wielkość bywa różna, zwykle od 3 do około 15 cm średnicy. W medycynie zachodniej czakry utożsamiane są z układem hormonalnym (gruczołami dokrewnymi) i splotami nerwowymi. W rzeczywistości są one szybko obracającymi się wirami energii życiowej w kształcie lejka lub spodka (u mężczyzn dominujący kierunek wirowania jest odwrotny niż u kobiet), przypominającego swoją budową kielich kwiatu lotosu. Profesor. i lekarz Ravi Javalgekar zaobserwował, że liczba płatków lotosu przypisana poszczególnym czakrom dokładnie odpowiada liczbie odgałęzień wychodzących z poszczególnych splotów nerwowych, z którymi te czakry korespondują. Ponadto zauważył, że pole bioelektryczne poszczególnych czakr rośnie w miarę posuwania się od czakry podstawy (korzenia) do korony.

W ciele człowieka wyróżniono siedem czakr głównych, rozmieszczonych wzdłuż kręgosłupa, z których każdej przypisywany jest inny kolor, funkcja i położenie. Liczba czakr drugorzędnych jest określana na kilkaset. Jednymi z najważniejszych są czakry stóp i dłoni. Czakry stóp umożliwiają pobieranie energii ziemskiej, natomiast czakry dłoni – pobieranie i przekazywanie energii życiowej innym osobom. Ponadto poza ciałem fizycznym, występują co najmniej cztery czakry eteryczne. Większość źródeł nie zgadza się co do ich dokładnej liczby i lokalizacji. Natomiast dwie z nich, podawane są przez większość autorów. Są to Alfa (Α) i Omega (Ω), czakry będące regulatorami światła i odgrywającymi istotną rolę w tworzeniu ciała świetlistego.

Czakry znajdują się w ciele eterycznym człowieka, jednak mają one swoje projekcje w każdym z ciał subtelnych. System czakr scala wszystkie ciała subtelne człowieka z jego ciałem fizycznym w jedną spójną istotę. Każda z czakr zakotwicza jedno z ciał subtelnych w ciele fizycznym i jego sobowtórze eterycznym. Odpowiednio dolne czakry zakotwiczają niższe ciała subtelne (eteryczne, emocjonalne i mentalne), górne natomiast zakotwiczają ciała duszy. Poszczególne ciała subtelne człowieka zakotwiczone są w następujących czakrach:

1. Ciało eteryczne – czakra podstawy,
2. Ciało emocjonalne (astralne) – czakra sakralna,
3. Ciało mentale – czakra splotu słonecznego,
4. Ciało przyczynowe – czakra serca,
5. Ciało buddyczne (eteryczne uświęcone) – czakra gardła,
6. Ciało atamaniczne (niebiańskie) – czakra trzeciego oka,
7. Ciało anupadaka (keteryczne) – czakra korony.

Czakry rozwijają się jedna po drugiej, od dołu do góry w miarę dojrzewania dziecka, od narodzin aż do wieku dorosłego. Analogicznie następuje rozwój ciał subtelnych w miarę dojrzewania człowieka. Więcej na ten temat w artykule o rozwijaniu czakr u dzieci.

Z czakr rozchodzi się na ciało eteryczne wiele kanałów energetycznych, zwanych meridianami (meridian - południk), nadis (nadi - rura, naczynie, żyła) lub kanałami bioplazmatycznymi. Są one swego rodzaju subtelnymi arteriami, służącymi do rozprowadzania energii życiowej w ciele eterycznym. Ich istnienie potwierdziły badania naukowe przeprowadzone przez koreańskiego profesora Kim Bong Hana. Polegały one na wprowadzeniu do meridian radioizotopu, po czym wykonano szereg zdjęć radiograficznych. Na zdjęciach były wyraźnie widoczne tory, po których przemieszał się wstrzyknięty preparat, pokrywające się z meridianami. Główne czakry są powiązane ze sobą przez trzy kanały energetyczne przebiegające przez ciało eteryczne człowieka: centralny kanał energetyczny (kanał ewolucji, Sushumna, Aoma lub Avadhuti), prawy kanał energetyczny odpowiadający energii męskiej (kanał słoneczny, Ida, Lalana, kyangma lub da-wel) oraz lewy kanał energetyczny odpowiadający energii żeńskiej (kanał księżycowy, Pigala, Rama lub Ngi-AMA). Centralny kanał energetyczny to najważniejszy kanał biegnący przez rdzeń kręgowy w ciele fizycznym. Łączy on wszystkie czakry i umożliwia przepływ energii pomiędzy nimi. Ida i Pingala to dwa kanały biegnące po obu stronach kanału centralnego i oplatające go. Zaczynają się w pierwszej czakrze a kończą u szczytu głowy. Od Czakry Podstawy ku Czakrze Korony biegnie energia Ziemi natomiast od Czakry Korony ku Czakrze Podstawy przebiega energia Kosmiczna.

Z czakr rozchodzi się na ciało wiele kanałów energetycznych, zwanych meridianami lub nadis (meridians - południki). Ogólna ich liczba określana jest na kilkadziesiąt tysięcy. Kanały te są dość ściśle powiązane ze znajdującymi się w ciałach fizycznym i eterycznym drogami naczyniowo-nerwowymi, ścięgnowo-mięśniowymi, kośćmi i organami. Ich właściwości można porównać do silnych prądów morskich, w „morzu ciała eterycznego”. Wyszczególniono 12 meridianów głównych, 12 mięśniowo-ścięgnowych (zwanych też mięśniowo-skórnymi), 8 dodatkowych (tzw. cudownych), kolaterale (odgałęzienia, które są połączeniami pomiędzy dwoma kanałami), oraz sieć mikromeridianów. Meridiany główne rozlokowane są symetrycznie po 12 z prawej i lewej strony ciała. Energia płynie w nich ciągle, lecz szczególnie intensywnie odczuwany jest przepływ w poszczególnych kanałach, w ciągu dwugodzinnego, tzw. maksimum energetycznego. Kolaterale tworzą pomosty między narządami wewnętrznymi i odpowiadającymi im meridianami głównymi. Wzdłuż każdego z meridianów umiejscowione są tzw. punkty aktywności. Znajdują się one na różnej głębokości w ciele (podobnie jak drogi meridianów), przy czym głębokość ta nie jest stała i zależy od wielu czynników, np. od budowy ciała, czy choćby od pory roku. Punkty te są miejscami podobnymi do energetycznych śluz, lub mini czakr, w których przepływ energii może ulec zablokowaniu, dlatego poprzez masowanie, nakłuwanie, ogrzewanie czy innego rodzaju uaktywnianie takiego miejsca, uruchamiamy i pomagamy utrzymać prawidłowy przepływ energii w meridianach.

Ogólna liczba meridian określana jest na kilkadziesiąt do kilkuset tysięcy. Kanały te są dość ściśle powiązane ze znajdującymi się w ciele fizycznym drogami naczyniowo-nerwowymi, ścięgnowo-mięśniowymi, kośćmi i organami. Ich właściwości można porównać do silnych prądów morskich, w „morzu ciała eterycznego”. Wyszczególniono 12 meridianów głównych, 12 mięśniowo-ścięgnowych (zwanych też mięśniowo-skórnymi), 8 dodatkowych (tzw. cudownych), kolaterale (odgałęzienia, które są połączeniami pomiędzy dwoma kanałami), oraz sieć mikromeridianów. Meridiany główne rozlokowane są symetrycznie po 12 z prawej i lewej strony ciała. Energia płynie w nich ciągle, lecz szczególnie intensywnie odczuwany jest przepływ w poszczególnych kanałach, w ciągu dwugodzinnego, tzw. maksimum energetycznego. Kolaterale tworzą pomosty między narządami wewnętrznymi i odpowiadającymi im meridianami głównymi. Wzdłuż każdego z meridianów umiejscowione są tzw. punkty aktywności. Znajdują się one na różnej głębokości w ciele (podobnie jak drogi meridianów), przy czym głębokość ta nie jest stała i zależy od wielu czynników, np. od budowy ciała, czy choćby od pory roku. Punkty te są miejscami podobnymi do energetycznych śluz, lub mini czakr, w których przepływ energii może ulec zablokowaniu, dlatego poprzez masowanie, nakłuwanie, ogrzewanie czy innego rodzaju uaktywnianie takiego miejsca, uruchamiamy i pomagamy utrzymać prawidłowy przepływ energii w meridianach.

Stan pełnego zdrowia ściśle związany jest z równomiernym przepływem energii w obrębie organizmu. Każde zachwianie tej harmonii choćby w jednej z czakr automatycznie wywołuje dyskomfort w pozostałych i może prowadzić do licznych zaburzeń fizycznych, psychicznych i umysłowych. Aby człowiek mógł doświadczyć psychofizycznej harmonii, wszystkie jego czakry muszą być otwarte i zrównoważone. Niestety taki stan występuje u niewielu ludzi.