piątek, 1 lipca 2011

Pajaki

Pająki - światła martwic o barwie brudnej bieli. Zapewne wiele z Was na myśl o tych stworzeniach wypełnia się uczuciem paraliżującego strachu, choć jest także pokaźna liczba istot ludzkich wchodzących z zgodność energetyczną z istotami światłami martwic, manifestującymi się jako świadomości drugiego wymiaru o niezwykle elastycznych możliwościach szybkiego progresu. Istoty pająki występują najliczniej w polu wymiaru trzeciego tej kuli świadomej o miniaturowych gabarytach ciał w percepcji istot ludzkich. Znacznie mniejsza ich ilość, lecz zajmująca ciała o dużo większych rozmiarach, znajduje się wewnątrz skorupy kuli świadomej Ziemi (oraz kuli świadomej Mars i Io), umieszczona tam przez istoty gadzie. Światła martwic odgrywają ważne role przy podbojach rozmaitych kul świadomych w wyniku ekspansji istot gadzich w pola wymiarów od pierwszego do piątego wielu systemów okien. Są one umieszczane wewnątrz labiryntów korytarzy, łączących podziemne placówki istot gadzich z grotami na powierzchniach kul.

Potężne uczucie paraliżującego strachu u istoty ludzkiej, często pojawiające się na widok nawet niewielkiego ciała światła martwicy stanowi pamiątkę po bliskich relacjach z tymi stworzeniami w minionych epokach liniowości czasowej, kiedy to istoty ludzkie, uchodzące za kogoś, kogo moglibyście nazwać wojownikami, podczas licznych prób dotarcia do siedzib gadów, napotykały światła martwic manifestujące się w wymiarach trzecim i czwartym. Zazwyczaj te kontakty kończyły się katastrofą w szeregach zespołów istot ludzkich, których to, co nazywane jest tu psychiką, było atakowane z użyciem elastyczności kontinuum czasoprzestrzennego. Słabości, tak zwane tu czułe punkty każdej z istot ludzkich były wykorzystywane do zawładnięcia jej ciałem pęku żółtego i niekiedy także zielonego, jeśli most łączący istotę z jej ciałem pęku indygo wykazywał niedostateczną trwałość. Te gatunki istot świateł martwic o ciałach rozmiarów mamutów mogą skakać, lewitować, hipnotyzować i używać innych rozmaitych technik, głównie paraliżujących inne istoty. Unieruchomione istoty owijane były w kokony z lepkiej substancji, która jest wykorzystywana przez wiele cywilizacji innych systemów kul świadomych. Następnie ciała żółtego pęku istot ludzkich były konsumowane, a cały kompleks dwunastu ciał istoty doznawał uszczerbku energetycznego przez wzgląd na słabą wolę wykazaną podczas kontaktu ze światłem martwicy. Istoty gadzie zyskują w ten sposób na redukcji bieguna pozytyw, z którym trwa tarcie energii. W rezultacie kończy się to blokadą pęków czerwonego, pomarańczowego, żółtego, zielonego, niebieskiego i indygo u ofiary.
Istota ludzka ze świadomością trójwymiaru, zaatakowana przez światło martwicy - istotę pająk trzeciego i czwartego wymiaru doświadczania świadomości doznaje wizji kontinuum czasoprzestrzennego, wykreowanych przez światło martwicy, przybierające szereg podobizn w celu zdominowania jej umysłu. Słaba istota ludzka o dysharmonii pęków czakr wpada w konfigurację zwaną tu paranoja, obłęd, traci poczucie swego tak zwanego jestestwa, szaleje. Stanie się sparaliżowana, wręcz uchodząca za "martwą". Wówczas światło martwicy owija istotę w kokon, po czym bada jej stan energetyczny, przesyłając jego wzory auryczne istotom gadzim.
Przygotowana istota ludzka wchodząca do podziemi, która przeszła odpowiednie treningi panowania nad wiązkami pęków czakr, ma szansę utrzymać się w ciele pęku żółtego lub zielonego - w zależności od stopnia zaawansowania świadomości i oprzeć się emanacji światła martwicy, próbującego ją unieruchomić. Wówczas następuje starcie energetyczne, polegające na demonstracji siły woli każdej z istot. Jeśli istota ludzka przejawia na tyle silną wolę w skutek symbiozy z ciałem pęku indygo, by odeprzeć wiązki światła martwicy atakującego jej pęki czakr od czerwonego do niebieskiego, istocie pająk pozostanie próba pozbawienia funkcjonowania ciała istoty ludzkiej w sposób bezpośredni, co nie jest zazwyczaj skuteczne, gdy ta posługuje się energią pęku indygo czakry szyszynki, a to równoznaczne jest z wytworzeniem formacji zwanej merkaba nawet w warunkach wymiaru trzeciego. W tym wypadku istota ludzka wyśle wiązki paraliżujące światło martwicy i natychmiast zniknie, przemieszczając się w dowolną konfigurację wymiaru trzeciego, zachowując należytą ostrożność tak, by jej ciało żółtego pęku nie znalazło się przykładowo w stanie wrośniętym w materię stałą.

Światła martwic manifestujące się w wymiarach od drugiego po piąty nie tworzą tego, co nazywane jest cywilizacjami. Istoty te są tak zwanymi tu samotnikami. W potencjalnych kontaktach ze swymi pokrewnymi gatunkami zazwyczaj zwalczają się wzajemnie lub wymieniają zdobycze w postaci ciał różnych typów istot. Światła martwic o nośnikach miniaturowych bądź gigantycznych, rezydują najczęściej w polach suchych kul piaszczystych wewnątrz głębokich pieczar oraz w polach kul pokrytych zgrupowaniami monolitów roślinnych, odpowiadającymi określeniu "lasy tropikalne". Zaawansowane światła martwic w polu wymiaru piątego wyglądają dosyć osobliwie. Ich barwa mętnej, matowej bieli i energia, jaką emitują w kierunku innych istot o predyspozycjach wskazujących na pewne słabości, podatność na wpływy, jest omijana przez istoty świadome prawdopodobieństwa wstrzymania progresu w wyniku ewentualnego kontaktu. Światła martwic podlegają istotom gadzim, które przy pomocy przekształceń genotypowych udoskonalają ciała istot pająków, czyniąc z nich to, co określane byłoby "przetwórniami materii" ciał pochwyconych ofiar. W polu piątego wymiaru doświadczania światła martwic w wyniku naturalnego progresu świadomości przeobrażają się w skondensowane ogniska energii, które wnikają w istoty o biegunie negatyw, gotowe na ich przyjęcie. Wewnątrz tego bąbla nie występują światła martwic o biegunie pozytyw, natomiast wewnątrz sąsiednich bąbli pojawiają się ich odpowiedniki o tym biegunie, lecz nie można ich sklasyfikować jako światła martwic, a innego typu istoty pajęcze. Nieliczne przypadki skrzyżowań genotypowych istot pająków z innymi istotami, także ludzkimi, gdzie w przypadku ciała żółtego pęku występuje po kilka kończyn, stanowią rezultaty nieudanych eksperymentów.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz