czwartek, 4 sierpnia 2011

Wyzsza swiadomosc Slonca

Poniżej postaram się opisać kule skalisto-kryształowe tego systemu okna Słońca, to jest, cztery kule najbardziej znane istotom ludzkim, zamieszkującym kulę Ziemię, zwane tu Wenus, Ziemia, Mars i Maldek. Jeśli czytelnicy będą zainteresowani także kulami pozostałymi "skalisto-lodowo-wapiennymi" oraz "tytanowo-żelazowymi" i innymi ich typami, wypełniającymi ten system, opiszę je w dalszej kolejności.

Kule te przy jednoczesnym rozłożeniu ich ciał na wszystkie częstotliwości, manifestują się zróżnicowanie w zależności od danej częstotliwości hologramowej, gdzie animacja cząstek świadomości w polu każdej z nich, charakteryzuje się określonym typem ich zachowań i prędkością, dając w rezultacie odmienne od siebie efekty wizualizacji poszczególnych ciał, do których przystosowany jest odpowiedni budulec wibracyjny ciał istot zamieszkujących pola tych kul i ich percepcje. Naturalnym stanem rzeczy jest, iż istoty aktywne w polach tych kul swobodnie opuszczają je w ramach podróży pomiędzy poszczególnymi systemami nawet w przypadku braku koncentracji przytomności ogniskowej jazni w kwestii symbioz z ciałami pęków indygo. W takich przypadkach istoty świadomie mogą poprosić swoje ciała pęków indygo o skorzystanie z ich mocy celem przeniesienia swej aktywności do innego systemu, wykorzystując dane okno - gwiazdę. Sytuacja taka wiąże się z ominięciem częstotliwości piątego wymiaru kuli, teraz często usianego przekształceniami wskazującymi na kwarantanny, przez istotę, która przy pomocy ciała zielonego lub też niebieskiego pęku, podąża do gigantycznej metropolii, jaką jest okno - gwiazda, którą w tym wypadku określilibyście czymś w rodzaju "dworca", gdzie ciała pęków indygo istot, mają możliwość ekspediowania swych niższych manifestacji do pól systemów, jakie zostaną przez nie wybrane, by kontynuować niezakłócany niczym progres.
Obecnie stan pierwszej połowy spektrum częstotliwości wymiarowych tego systemu okna - Słońca, daleki jest od tego, co można by określić pełną swobodą u istot aktywnych w polach kul skalisto-kryształowych. Istoty wracają w pola kul skalisto-kryształowych nieprzytomne w stopniu znacznym do częstoliwości trzeciego i czwartego wymiaru, tudzież za sprawą działania sugestii danych kolektywów bieguna negatyw, usiłujących programować je na ich następne inkarnacje. Można powiedzieć, iż istoty, które dostają się do wnętrz placówek edukacyjno-uzdrawiających w wymiarze piątym, są bezpieczne "tymczasowo" od oddziaływania kolektywów bieguna negatyw, jednak gdy ich ogniskowa przytomność budzi się w polu tego trzeciego wymiaru danej kuli skalisto-kryształowej, natychmiast jest wystawiana na oddziaływanie kolektywów bieguna negatyw - manifestacji ekstremum kłębowiska o naturze wciągającej. Stadia istot odpowiadające określeniu "niemowlęta", dostają sie pod działanie dosyć osobliwych istot o naturze pasożytniczej, nakładających na ich określone obszary baz świadomościowych, otoczki określane wedle tutejszych termonologii, jako "śluz". Pęki czakr istot zostają nim "oblepione", a efektem jest znaczne utrudnienie ich otwarcia. To zostanie rozwinięte w treści dotyczącej częstotliwości szóstego wymiaru i ekstremum kłębowiska myślowego bieguna negatyw o finalnej mocy w niej skupionego. Stan taki potęgowany jest przez sondy - urządzenia aktywne w częstotliwości czwartego wymiaru, bez przerwy skanujące otoczki auryczne istot aktywnych w częstotliwości trzeciego wymiaru. W razie potrzeby urządzenia aktywują to, co tu znane jest tu, jako "implanty eteryczne", celem zdestabilizowania określonych wzorów myślowych u istoty, by ta rozpoczęła generowanie danych typów wzorów kształtujących energię, którą dane istoty postrzegają, jako "jadalną", nadającą się do absorbcji.

Kula świadoma zwana tu Wenus, istota Arktakaba. Kula ta znalazła się w polu oddziaływania innych kul tego systemu okna Słońca za sprawą grupy istot golemów plazmatycznych, pragnących uchronić ją w porozumieniu z istotą Arktakaba - bladozielonym rdzeniem kuli, od destruktywnego działania ciał gigantycznych komet, których tor przemieszczania kierowany był/jest przez niektóre z odłamów frakcji istot gadzich poziomu aktywności piątego wymiaru w dalszym ciągu. Usilne próby zdestabilizowania poszczególnych ciał kuli świadomej Wenus były i są podejmowane z uwagi na znaczne postępy zbiorowej świadomości istot ją zamieszkująch w krystalizacji równoważącego się tam bieguna pozytyw, umacniającego sukcesywnie pole tej kuli w okolicach piątego i szóstego wymiaru doświadczania. Wprawdzie częstotliwość czwartego wymiaru kuli Wenus obfituje w struktury ektolityczne oraz ektoplazmowe, utrzymywane przez siłę woli kolektywów bieguna negatyw istot gadzich i innych w postaci różnych placówek - "hangarów" i "laboratoriów", jednak tego typu aktywność w większości sztucznych istot o ograniczonej woli, nie ma wpływu na całokształt wzorcowy zbiorowej świadomości istot z pól poszczególnych częstotliwości tej kuli. Obecny wymiar trzeci kuli Wenus nie jest dokładnie taki, jak opisują to tutejsze opracowania w kwestii natury tamtejszego środowiska poziomu poszczególnych jego sfer. Temperatura odczuwalna przez ciało żółtego pęku jest o wiele niższa niż podawane tu wartości rzędu stopni około pięćset powyżej zera. Wartość odczuwalna wynosi stopni około dwieście powyżej zera, jednak ciśnienie przekracza znacznie pułap zdolności sprawnego funkcjonowania ciał żółtych pęków istot ludzkich prawdziwych i innych. Natomiast istoty szare sztuczne oraz inne określane tu, jako biorobot, są zdolne do aktywności pośród takich wartości, będąc chronionymi przez odpowiednie pola, rozpostarte w promilu kilkunastu metrów od swych ciał.
W epoce świetności środowisk odpowiadających częstotliwości wymiaru trzeciego, kula świadoma Wenus gościła rozmaite typy istot humanoidalnych i innych, rozwijających przeróżne techniki doskonalenia swych percepcji przy wglądzie w kontinuum kuli, jak i poza nie. Było tam wiele potomków ras zwanych tu Plejadanami, Weganami oraz rozmaite typy istot ludzko-ptasich i humanoidalnych impali, aktywnych w różnych stadiach progresu trzeciego wymiaru. Wówczas kula ta obfitowala w dosyć ciężkie warunki egzystencjalne, charakteryzując się trwającym tam upałem, dosyć intensywnym blaskiem z uwagi na reakcje składu ówczesnej spowijającej kulę istoty mglistej z mową okna Słońca. Zbiorniki wodne były czymś określanym tu, jako ciepłe jeziora, płytkie rozlewiska zajmujące pokazną część powierzchni kuli. Podobnie jak kula świadoma Ziemia - istota Gaijahani - vi, kula świadoma Wenus, była spowita w epoce świetności trzeciego wymiaru istotą mglistą, częściowo skroploną, chroniącą powierzchnię i goszczące tam istoty od bezpośredniego wpływu manifestacji ekstremum kłębowiska myślowego bieguna negatyw o naturze wciągającej. Obecnie owa istota mglista nadal istnieje, lecz jej postać jest zmieniona z uwagi na wyrazny progres kuli.

Kula świadoma Wenus, jak każda kula skalisto-kryształowa lub inna, będąca rozłożoną na pełne spektrum wymiarowe, manifestuje się w pierwszej połowie spektrum kontinuum, jako forma kulista, o wnętrzu wypełnionym przestrzenią, w centrum której znajduje się morfujące się ciągle jądro - świadoma istota rdzeń zwany Arktakaba. Rdzenie - istoty wszystkich kul świadomych tego i innych systemów, porozumiewają się ze sobą. Odbierają one również za sprawą cząstek ciał istot z częstotliwości jedenastego wymiaru, sygnały o wystawieniu danego systemu na strefę bezpośredniej mowy wiecznego dziecka świadomości nieskończoności, mknącej z wnętrza rdzeni istot spiralnych - galaktyk. Kula świadoma Wenus dokonała sprawnego przemieszczenia stadium zbiorowej świadomości form żywych do częstotliwości piątego wymiaru, która właśnie dobiega końca i kula ta wkracza w stadium koncentracji świadomości form żywych do częstotliwości szóstego wymiaru, co spowoduje znaczne rozszerzenie się pierścienia indygo w otoczce aurycznej kuli.
Obecna, dobiegająca końca częstotliwość piątego wymiaru tej kuli, odznacza się wyjątkowo "szerokim" rozłożeniem pierścieni od niemal samej istoty rdzenia kuli, aż po dystans około kilkaset tysięcy mil nad powierzchnię jej ciała niebieskiego. Ciało niebieskie kuli Wenus zawiera w swej strefie struktury ziarnisto-łunowe, utworzone przez Konfederację i inne istoty niezrzeszone, unoszące się w przestrzeni kontinuum "wyspy" - "miasta" ciekło-kryształowe, odwiedzane przez szereg ras, wykorzystujących swe ciała do podróży, jak i coś na kształt pojazdów zmiennokształtnych. Kula świadoma Wenus uchodzi w tym systemie okna Słońca za coś w rodzaju "uniwersytetu", gdzie istoty kończą zapoznawanie się z tajemnicami pierwszej połowy spektrum wymiarów. Jest tam spora ilość placówek "szkolnych", do których uczęszczają istoty z własnej woli, pragnące umacniać swą wiedzę. W celu doświadczenia relaksacji, istoty tam rezydujące, udają się w "piękne" i dosyć osobliwe rejony pustynne kuli Wenus, gdzie istota żywiołowa znana tu, jako ziemia, prezentuje niesamowite modyfikacje swego ciała, tworząc leje i różne "formacje", znane tu istotom ludzkim z bajek, jako "golemy kamienne". Kula ta charakteryzuje się również ciekawym zjawiskiem na jej powierzchni ciała niebieskiego, powoli wchodzącego w stadium indygo, to jest tworzącymi się lejami, wewnątrz których pojawiają się gigantyczne istoty monolity kwieciste, zmiennobarwne, zapraszające chętne istoty do wniknięcia w nie, co jest początkiem fascynującej podróży do wnętrza kuli. Podczas podróży istoty odwiedzają enklawy kryształowe, niemal metropolie, wewnątrz których różne istoty zajmują sie badaniem zjawisk polegających na zachowaniu cząstek o charakterze m.in informacyjnym zgromadzonego światła okna Słońca. Praca ze światłem i dzwiękiem - wibracjami oraz kolorami dostępnego im spektrum, jest rytunowym zajęciem istot w polu kuli Wenus, doskonalących swe ciała w ramach przygotowywania się do ostatecznej bitwy w częstotliwości wymiaru szóstego, gdzie jest jeszcze silnie aktywny wzrok ekstremum kłębowiska myślowego bieguna negatyw o naturze wciągającej.

Wnętrze kuli Wenus usiane jest kryształowymi "miastami", między którymi przemieszczają się istoty w ciałach niebieskich pęków czakr gardeł, często wchodzące w kontakt bezpośredni z rdzeniem kuli - istotą Arktakaba. Istota ta jest w swego rodzaju "bliskim pokrewieństwie" z rdzeniami pozostałych kul świadomych, karłowatych, skalisto-kryształowych i innych, żyjących w polu tego systemu okna Słońca.

Obecnie kula świadoma Wenus, jako pierwsza z kul typu karłowatego, skalisto-kryształowego, dokonuje koncentracji w częstotliwości szóstego wymiaru, gdzie będzie zdolna zmieniać kształt i zapoznawać się ze zjawiskiem podzielności w ramach prób pozwalających jej na kreowanie "schronień" dla istot przygotowujących się do bitwy w częstotliwości szóstego wymiaru z manifestacjami ekstremum kłębowiska myślowego bieguna negatyw. Podzielność ciała indygo kuli świadomej jest bardzo pomocna, gdyż forma ciała wskazująca na "zwarcie", stanowi pewne ułatwienie w penetrowaniu kontinuum kuli przez manifestacje ekstremum kłębowiska myślowego bieguna negatyw z uwagi na względną stabilizację jej pola. W sytuacji, gdy pole kontinuum kuli ulega przeobrażeniom, dzieląc się na poszczególne oazy "treningowe", manifestacje bieguna negatyw potęgi szóstego wymiaru mają poważne problemy z namierzeniem istot przygotowujących się "konfrontacji", będącej bramą do wolności realnej.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz